Íslands og Airwaves-vinirnir í Late of the Pier sendu frá sér nýlega myndband við lagið "The bears are coming". Þokkalega fríkað myndband og ágætis lag. Sveitin spilar svokallað "njúreif" (a la Klaxons) en undir miklum áhrifum frá mönnum eins og Gary Numan og Brian Eno.

Ég ætlaði að skrifa langa (og leiðinlega) færslu um "Laugardagslögin" en hreinlega bara nennti því ekki. Í staðinn koma nokkrir punktar sem "súmmera" þetta ágætlega upp:

- Orðasambandið "að teygja lopann" hefur fengið nýja merkingu, þetta byrjaði mjög ferskt og skemmtilegt en var orðið hrikalega þreytt í lokin. Undir það síðasta skildi ég hvorki upp né niður í fyrirkomulaginu, kemst eitt lag áfram eða tvö? Hver var tilgangurinn með "wild card"-lögunum?

- Ragnheiður Steinunn var aldrei í sama dressinu tvisvar, vel af sér vikið ef tekið er tillit til að þættirnir voru vel á annað hundraðið!

- Erpur kom, sá og sigraði sem álitsgjafi. Ferskur vinkill að hafa hann þarna á kantinum, gerði þessa þrautargöngu þolanlega, jú ásamt Tvíhöfða auðvitað.

- Friðrik Ómar hefði betur sleppt þessu tunnu-kommenti sínu í leikslok, hann hefði staðið sterkari fyrir vikið. Menn þurfa að kunna að vinna líka (svo ég vitni nú í Gillzenegger úr Kastljósinu!). Það er auðvitað ekkert sem afsakar framkomu einhverra áhorfenda á meðan keppninni stóð, þá þurfti Friðrik ekki að detta niðrá sama plan.

- "Hvar ertu nú" var uppáhaldslagið mitt, enda eru Doktorarnir sameinaðir eitursterk blanda. Þetta lag á eftir að lifa um ókomna tíð, hin 32 ekki.

- Samt er ágætt að sá flytjandi (og höfundur) sem tók þetta (mest) alvarlega og virkilega langaði að vinna þetta "á réttum forsendum" (þó að þær rómantísku forsendur séu löngu brostnar í þessari keppni) fór með sigur af hólmi. Það gefur þeim (Eurobandinu og co.) þó engan rétt til þess að agnúast út í þá flytjendur sem tóku létt á þessari keppni og höfðu gaman að, það er ekki verið að vega að heiðri tónlistarmanna með því að gera létt grín að þessu fáranlega konsepti sem þessi keppni er.

- "Fullkomið líf" er frekar gleymanlegt lag með frekar gleymanlegum flytjendum, líst hins vegar betur á ef þjálfarinn myndi gera tvær breytingar á liði sínu: inn með Pál Óskar og Selmu í stað Friðriks og Regínu. Þá gætum "við" gert einhverja hluti. Þau síðastnefndu hafa lítinn sem engan kjörþokka, þau fyrrnefndu töluverðan.

- Ég neita að trúa því að Mercedes Club séu komin með plötusamning hjá Senu og að þau séu bókuð allar helgar út þetta ár. Ef ég man rétt þá var haft eftir talsmanni og plöggara Mercedes Club í einhverju blaðinu að þau ætluðu ekki að falla í sömu gryfju og Sylvía Nótt, sem "bara dó eftir forkeppnina úti". Uuhh, ég man ekki betur en það konsept hafi verið reynt til þrautar og orðið afskaplega þreytt. Ef að einhver á að muna eftir skemmtilegu og fersku framlagi Barða þetta árið væri best að leggja þennan klúbb á hilluna - þetta var orðið þreytt á úrslitakvöldinu, hvað þá eftir ár? Ég trúi því ekki að Barði ætli að halda þessu áfram og semja svona tónlist, ef ekki, kann einhver á hljóðfæri í þessu bandi? Erum við að tala um Monkees? 

- "Bolurinn" (meginstraumurinn í landinu) er búinn að eignast 33 ný íslensk dægurlög, sem eru auðvitað komin út á geisladisk. Til hamingju Ísland!

- Það lag sem ég fékk mest á heilann en er jafnframt eitt það slakasta í keppninni, er lagið "Picture". Ég hef staðið sjálfan mig að því að raula þetta lag við ótrúlegustu tækifæri.

Jæja, þetta átti bara að vera nokkrir stuttir punktar um Evróvisjón, en hver hefur ekki skoðun á þessari þjóðaríþrótt okkar Íslendinga?

Framlag Íra hefur vakið athygli, enda er það kalkúnn sem flytur. Ætli þetta vinni ekki bara í vor.

Hljómsveitin Tapes’n Tapes gaf út þokkalega plötu árið 2006 sem hét “The Loon”. Nú var að koma út síngull eða réttara sagt forsmekkur að næstu breiðskífu sveitarinnar, lagið “Hang them all” er komið á netið, aldrei þessu vant með góðfúslegu leyfi sveitarinnar. Lagið er alveg í anda þess sem var í gangi á síðustu plötu og hljómar barasta ágætlega. Platan “Walk it off” kemur út í apríl á þessu ári.

Hang them all – Tapes’n Tapes

Justin Vernon kallar sig Bon Iver og gaf sjálfur út plötuna “For Emma, Forever ago” á síðasta ári. Hún fór fram hjá mörgum, þar á meðal mér, en leibellinn jagjaguwar endurútgaf hana núna fyrir skemmstu og kemur hún út í Evrópu með vorinu. Pitchfork gaf plötunni m.a. 8,1 í einkunn og hafa mörg mp3-bloggin hæpað piltinn mjög. Það lag sem helst hefur fengið að heyrast er “Skinny love”, skemmtilega lófæ og dramatískt, flott lag.

Skinny love – Bon Iver

Fuck Buttons (samfarahnappar!) er breskur dúett sem spilar tilraunakennt og elektrónískt nojs (noise). Ég veit reyndar voðalega lítið um þá annað en þeir koma frá Bristol og eru að koma með stóra plötu sem mun heita “Street horrsing”. Fyrsti síngullinn, “Bright tomorrow”, hefur fengið glimrandi viðtökur hjá þessum helstu spekúlöntum úti í hinum stóra heimi og verð ég að taka undir með þeim, gott kaffi hér á ferð. Jú, þeir spila á SXSW-hátíðinni í Texas í marsmánuði.

Bright tomorrow – Fuck Buttons

Á bloggi Zúra gaursins rakst ég á þessa sveit, Plants and Animals. Koma frá Kanada (eins og svo margt annað gott í músíkinni í dag), og er þetta lag, “Lola who?” búið að vera í reglulegri spilun hjá mér síðustu daga. Það var víst að koma út plata með sveitinni, sú ber nafnið “Parc avenue” og verður fróðlegt að renna henni í gegn við tækifæri. Þessi sveit verður einnig á SXSW.

Lola who? - Plants and animals

Fanfarlo er bresk hljómsveit sem, að eigin sögn, spilar alternatívt þjóðlagaskotið popp. Þessi sveit mun einnig spila á SXSW-hátíðinni í Austin, Texas í þessum mánuði. Í framhjáhlaupi mætti nefna að fulltrúar okkar Íslendinga að þessu sinni eru Reykjavík!, FM Belfast og Hafdís Huld. Aftur að Fanfarlo, þá eru tvö lög sem ég hef verið að hlusta svolítið á að undanförnu og eru þau bæði hér fyrir neðan. “Sand and ice” er það nýjasta frá þeim og eftir því sem ég best veit er þetta lag ekk komið út, aðeins sem demó á heimasíðu þeirra drengja. Síðara lagið kom út sem síngull í síðasta mánuði. Söngvarinn í bandinu er víst Svíi, gat verið!

Sand and ice – Fanfarlo

You Are One Of The Few Outsiders Who Really Understands Us – Fanfarlo

Og svo er það rúsínan í pylsuendanum, þú mátt kalla þetta draumkennt popp eða indírokk, sama er mér, en hljómsveitin Beach house var að senda frá sér sína aðra breiðskífu, “Devotion” og fyrsti síngulinn er hryllilega flottur, “Gila” heitir lagið. Einstaklega smekklegt og ávanabindandi lag. Hlakka til að heyra “Devotion”!

Gila – Beach house

Ath. öll lögin eru að finna í tónlistarspilaranum hér til hægri.

Einn af þeim flytjendum sem hefur verið að vekja athygli mína (og margra annarra) að undanförnu er einsmanns-bandið Windmill. Matthew Thomas Dillon (Windmill) er 26 ára gamall Breti sem gaf út plötu á síðasta ári sem flestir létu fram hjá sér fara, "Puddle city racing lights", en það virðist vera sem bloggheimurinn sem og músíkpressan séu að taka við sér, og ég líka!

Tónlistin er nokkuð draum- og tilraunakennd, indí auðvitað og minnir svolítið á Mercury Rev og jafnvel líka eitthvað af Flaming Lips. Ég ætla að deila með ykkur tveimur tóndæmum með Windmill, en ég hef því miður ekki komist yfir plötuna en það styttist vonandi í það.

Tokyo moon - Windmill
Plastic preflight seats - Windmill

Lögin tvö eru auðvitað í spilaranum hér að ofan til hægri.

Röddin hans Matthew er ansi sérstök og það sem veldur mér smá áhyggjum er hvort maður endist að hlusta á heila plötu með röddina hans "uppí rassgati" allan tímann. Annars finnst mér þessi tvö lög mjög frambærileg, skemmtilega píanódrifið þjóðlagaskotið popp. Seinna lagið finnst mér virkilega gott, gæti alveg eins verið gamall 70s smellur. Við eigum örugglega eftir að heyra meira í þessum kauða.

Hér má svo sjá Windmill flytja lagið "Boarding lounges" læv í einhverjum sjónvarpsþætti, skemmtileg Jools Holland-eftirherma hjá Matthew þarna í byrjun.



Á mæspeisinu hans eru 5-6 lög til áheyrnar.

[Windmill á mæspeis]

Það er óhætt að segja að nýjasta plata Hot Chip-flokksins sé stílbragðahrærigrautur af dýrari sortinni. Við fyrstu hlustanir þá var ég ekki á því að hún væri jafn sterk og góð og “The Warning” (frá árinu 2006) en eftir því sem ég hlusta meira þá verður hún bara betri og betri. Platan er rólegri en ég bjóst við, það er þó nokkuð af ljúfum ballöðum (og enn finnst mér gæta McCartney áhrifa eins og ég bloggaði um í jan 2007), á plötunni eru nokkur mjög sterk lög (sjá “lög af plötunni sem vert er að hlusta á”) en einhvern veginn átti ég von á fleiri hressum “dansgólfssmellum” á borð við “Over and over” (af “The Warning”) og svo “Hold on” (af “Made in the dark”). Ekki það að ég hafi orðið fyrir vonbrigðum með að það séu færri hressir smellir en ég bjóst við, fjarri lagi, fyrir vikið finnst mér “konseptið” (heildarmyndin) ganga gríðarlega vel upp. Góð skífa hér á ferð. Heilt yfir er þetta fínt eintak.

Ég mæli eindregið með þessari plötu!

Lög af plötunni sem vert er að hlusta á: “Out at the pictures”, “Ready for the floor”, “We´re looking for a lot of love” og “One pure thought”. (UPPFÆRT: Lögin er í spilaranum hér til hægri!)

Vídjó: “Hold on” var fyrsti síngullinn sem kom út af þessari plötu, hressandi og mjaðmahnykkja-hvetjandi smellur á ferðinni, en hér má sjá það spilað akústískt á útvarpsstöðinni “Top shelf radio”.

The Gutter Twins er “kollabarasjón” af dýrari sortinni, þeir Mark Lanegan (Screaming Trees) og Greg Dulli (Afghan Whigs og Twilight Singers) hafa unnið saman í gegnum tíðina, alltaf þannig að þeir hafa hjálpað hvor öðrum við það sem hinn er að gera. Þannig séð ekki samstarf þeirra tveggja heldur meira góður vinur að hjálpa hinum. Allavega, þá mynda þessir stórlaxar dúettinn Gutter Twins og gáfu þeir út sína fyrstu plötu “Saturnalia” (gefið út af Sub Pop) nú fyrir skemmstu. Ég hef verið að heyra lag og lag með þeim köppum og líst bara vel á, við erum að tala um rokk með djúpum og myrkum undirtóni. Gaman þegar 90s jaðar-rokkarar leiða saman hesta sína og gera ferskt stöff.

Þess má geta að Mark Lanegan hefur unnið með sveitum á borð við Queens of the stone age og Soulsavers, bara til að nefna nokkrar.

I was in love with you – The Gutter Twins
Each to each – The Gutter Twins


Og meira af dúettum, Meric Long og Logan Kroeber skipa sveitina The Dodos sem vakið hefur þó nokkra athygli að undanförnu. Fyrir skemmstu kom önnur breiðskífa þeirra út og ber hún nafnið “Visiter” og er það Frenchkiss records sem gefur út.

Ég veit lítið um þessa kauða en finnst mikið til koma þeirra laga sem ég hef verið að hlusta á að undanförnu. Ég hef ekki farið í grafgötur með dálæti mitt á Animal Collective og þykir mér The Dodos vera undir miklum áhrifum frá þeirri frábæru sveit. Dæmi hver fyrir sig.

Fools – The Dodos
Paint the rust – The Dodos



Bradford James Cox, fronturinn í indísveitinni Deerhunter, er með hliðarverkefni sem hann kallar Atlas Sound. Bradford henti frá sér breiðskífu fyrir skömmu sem ber nafnið “Let the Blind Lead Those Who Can See but Cannot Feel” og hefur platan fengið einróma lof gagnrýnenda um heim allan. Þetta er draum- og tilraunakennt elektró og nokkuð ambíent á köflum. Hef verið að renna þessu í gegn að undanförnu og hér eru tvö dæmi.

Recent bedroom – Atlas Sound
Quarantined – Atlas Sound

Öll lögin sex eru auðvitað í spilaranum hér hægra megin á síðunni.

Úr því að það er föstudagur og heil helgi framundan þá datt mér í hug að henda í eitt stykki mixteip. Lögin eru héðan og þaðan, engin sérstök regla eða aðferð notuð við lagavalið, nema auðvitað að þetta eru allt lög gæðastimpluð af síðuhaldara. Mixteipið er til streymingar í spilaranum hér til hægri (undir Mixteip#01-10).

1. Pain killer – Turin Brakes
Þessi dúett var í miklu uppáhaldi hjá mér fyrir einhverjum árum síðan, svo er einhvern veginn eins og þeir hafi bara horfið! Gott lag af annarri plötu þeirra “Ether song” frá 2003.

2. Where have all the good time gone – Kinks
Vendum kvæði okkar í kross en höldum okkur þó við England. Kinks er ein af betri sveitum tónlistarsögunnar en gríðarlega vanmetin. Hér er ein perla frá árinu 1965 af plötunni Kink Kontroversy. Bónusgetraun 1: Snemma á áttunda áratugnum koveraði David Bowie þetta lag, hvaða ár og á hvaða plötu?

3. Dreaming of you – The Coral
Breska indírokk-sveitin The Coral er undir miklum áhrifum frá 60s eins og glögglega má heyra í þessu lagi. Þetta lag er af fyrstu breiðskífu sveitarinnar frá árinu 2002, síðan þá hafa einar fjórar plötur litið dagsins ljós. Hef heyrt lag og lag og líkar ágætlega.

4. Sweet Jane – Velvet Underground
Fáum einn klassíker á kantinum, þetta af plötunni “Loaded” frá 1970, góð stemning í þessu lagi. Bónusgetraun 2: Hvaða hljómsveit koveraði lagið á plötu sinni árið 1972?

5. Another pearl – Badly Drawn Boy
Ég fer ekki í grafgötur með dálæti mitt á Damon Gough og það er varla að ég geri mixteip án þess að láta eitt gott lag með honum fylgja. Platan “The hour of bewilderbeast” frá árinu 2000 er meistarastykki frá A til Ö. Hér er bara eitt dæmi.

6. Seventeen years – Ratatat
Þessir kappar gáfu út helvíti góða plötu árið 2006 sem ég hét því hógværa nafni “Classics”. Þetta lag er hins vegar upphafslag fyrstu plötu þeirra frá árinu 2004. Þrusugott instrúmental gítarrúnk.

7. Daftendirekt – Daft Punk
“Homework” frá árinu 1997 er tímalaus snilld og þetta er upphafslagið á þeirri plötu. Þetta er svona pjúra plata til þess að komast í föstudagsfíling.

8. Stereo rock & roll – Apparat Organ Quartet
Eitt besta tónleikaband Íslands með hrikalega öflugt lag. Þetta er auðvitað af þeirra fyrstu og einu breiðskífu til þessa, fólk bíður í spreng eftir næstu plötu.

9. Wrestlers – Hot Chip
Ég fjallaði um nýju Hot Chip-plötuna um daginn og fór bara nokkuð fögrum orðum um, enda gott stöff á ferðinni. Þetta lag hefur verið að vinna meira og meira á við hverja hlustun.

10. Einbreið brú – Paul Lydon
Af frábærri plötu, “Vitlaust hús” frá árinu 2003. Það þarf að leita lengi eftir einlægari plötu en þessari, berskjölduð og hrá. Þetta er lokalagið á plötunni.

Njótið! Þeir sem vilja svara spurningunum varðandi lög #2 og #4 nota auðvitað kommentakerfið.